Majowa eksplozja

Maj pięknie zazielenił pola i lasy, odcieni zieleni bez liku, soczysta, świeża; bardzo ciepły weekend majowy spowodował eksplozję ... wszystko rosło dosłownie w oczach.

zielone zboże, żółte plamy rzepaku

zakwitł sad

Roślinność ożyła.

skrzyp polny

niezapominajka

fiołek leśny

narcyz

zajęczy szczawik

Ale głównie ożyło zielsko. Pamiętamy rok ubiegły i walkę z zielichem, oczywiście byliśmy "zieloni" w temacie mazurskiej zieleni, niebotycznych rozmiarów zielsko przerastało nasze wyobrażenia ... Tym razem łąkę ma kosić Pan od krów, my tylko obejście, sad, uroczyska i zielicho w tych okolicach. Wyposażył się mój mąż w kosiarkę rotacyjną o szer. koszenia 1 m (!), dodatkowo do walki przygotował  kosiarkę spalinową, "kosę" spalinową i wielką samojezdną kosiarę, która kosi najgrubsze nawet badyle. Sprawę koszenia miał przede wszystkim załatwić ów cud rotacyjny. Krótko jednak mąż cieszył się jeżdżeniem na jej siedzisku (tak, tak, jak na traktorze), bo wysiadła i kosiara, i on siedzisko opuścić musiał. Naprawa silnika to był drobiazg, ale trzeba było odkręcić silnik i przywieźć do wawki, gdzie zaplecze warsztatowe i narzędziowe pozwoliło usterkę prędko usunąć. Ale zielicho nie czekało. Gdy wrócił z kosiarką na siedsliko, zarosło już powyżej kolan, pokrzywy, chrzanopodobne i pietruchopodobne, badyle miało niczym dorodne, młode drzewka. Szło całkiem dobrze, prawie zostało wykoszone, ale tym razem było znacznie trudniej, niż przed tygodniem i ... poszło jakieś łożysko. Już zrobiony cud rotacyjny, ale mija następny tydzień. Problem owej kosiarki to nie tyle badyle giganti, co nierówność terenu, miejsca rozmiękczone i kretowiska. Walka trwa. I jak czytam na innych blogach o walce z mleczami, to zazdroszczę takich problemów, bo póki co żółć mniszka nas w oczy nie kole, wręcz odwrotnie; może przyjdzie i na niego pora. Siedlisko nasze było 10 lat niezamieszkałe, ziemia leżała odłogiem, a jeszcze wcześniejszy właściciel, sądząc po ilości wydłubywanych śmieci, do najschludniejszych nie należał. No i ziemia miejscami bardzo urodzajna - zanim zacznie wydawać ładne plony na warzywniaku, trzeba zwalczyć natręta.

Poniżej wykoszony sad, opielony warzywniak (groszek, bób, dymka, wzeszła marchewka, buraczki, pietrucha, szpinak etc.) i kwitnące truskawki, które ostały sie po moim nieżyjącym już teściu; nie znam odmiany, ale owocują od czerwca do października i rozdawałam kłącza okolicznym znajomym (choć raz ja mogłam ich czymś obdarować).

Powoli powstaje miejsce do biesiadowania pod murem. Ze stawu, przy pogłębianiu, wykopano mnóstwo kamieni, stąd powstał pomysł obłożenia nimi starych fundamentów obory. Obsiałam trochę kwiatami, zobaczymy co z tego wyniknie, bo mam zatwardziałego biesiadnika kreta, ma inne wyobrażenie aranżacji tego miejsca ... Pod lipą wykopaliśmy kamień od żarna i skarb nad skarby - miedzianą tabliczkę z nazwiskiem protoplasty i niemiecką nazwą kolonii wsi (brak zdjęcia). Znaliśmy już jego nazwisko, ale okazuje się, że nikt nie pamiętał dokładnej pisowni.

Rabatka przy stodole, która miała być pod parking, jednak zostaje, parking będzie za murem. Jest on konieczny, bo zwyczajowo ludziska najchętniej podjeżdżają pod próg domu. Podwórze trochę splantowaliśmy i zasieliśmy trawę. Jeszcze nie ruszyliśmy jego odcinka przy Domku Ogrodnika.

 Na zdjęciach nie widać wylanego naszego potu ...

I zachód słońca nad stawem naszego siedliska i z Giżycka.
Jednak warto.

Dziękuję za miłe komentarze pod poprzednimi postami.

Pozdrawiam serdecznie Podczytujących i Kibicujących.

W następnym poście będzie przede wszystkim o siedliskowym krętogłowym.

jolanda