Jo-landia - zrujnowane mazurskie siedlisko, w które chcemy tchnąć nowe życie.
jo-landia
Odgruzowujemy je powolutku, głaszczemy każdą cegłę, kamień, z namaszczeniem podchodzimy do nadgryzionej zębem czasu deski, belki czy okucia.
Nie jest naszym zamiarem stworzenie skansenu, ale marzymy o stworzeniu własnego, niepowtarzalnego miejsca, gdziechętnie będzie wpadać nasza dzieciarnia z wnukami, nasi przyjaciele. Gdzie przydomowy warzywniak roztaczać będzie zapach ziółi kopru, gdzie dzieciaki będą mogły biegaćna bosaka (a uwielbiają !) i zrywać owoce prosto z sadu; gdzie wiejski ogród będzie przypominał moje dzieciństwo z Podlasia,w którym nie zabraknie malwy, niezapominajki, smagliczki, floksów, goździków brodatych, etc. Będę zbierała grzyby,robiła przetwory, nalewki, ... a w międzyczasie dekoracjeślubno-weselne,bo bez tego jednak nie potrafiłabym żyć.
O tak... to fascynujace zjawisko, szczegolnie wtedy, kiedy slonce pokazuje wszystkie kolory teczy zaklete w tych ulotnych bankach... Serdecznie Cie pozdrawiam!
Oba cudne! Buziaki
OdpowiedzUsuńCudne zdjęcie:)
OdpowiedzUsuńSłodziutkie!
OdpowiedzUsuńAleż piękne Bąbeleczki :)
OdpowiedzUsuń...ale fajny bąbel...
OdpowiedzUsuń:-)
OdpowiedzUsuńpiękne ujęcie, bardzo mi się podoba:)
OdpowiedzUsuńSwietne no i masz refleks!pozdrawiam
OdpowiedzUsuńA duży Bąbel to kto taki?
OdpowiedzUsuńŚliczne!
Wnuczuś?:)
OdpowiedzUsuńWnuczek, czwarty, najmłodszy:) Trzyma Go dziadziuś.
OdpowiedzUsuńDziękuję za komplementy:)
:) pięknie, pozdrawiam :*
OdpowiedzUsuńwrobel
Buziole dla wnuka!
OdpowiedzUsuńBąbel cudowny :-)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło
Słodki maluch, a kwiatowe detale... cudne! Buziaki :-)
OdpowiedzUsuńBąbelek i bąbelki, a niebo ma boski kolor. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńO tak... to fascynujace zjawisko, szczegolnie wtedy, kiedy slonce pokazuje wszystkie kolory teczy zaklete w tych ulotnych bankach...
OdpowiedzUsuńSerdecznie Cie pozdrawiam!
This post will assist the internet visitors for creating new website or even a
OdpowiedzUsuńweblog from start to end.
My web blog: Revitalize Skin Cream