Nasza Doda

Odeszła na drugą stronę tęczy.

Kolorowy zawrót głowy

Pogoda letnia, prace w ogrodzie idą pełną parą.
Nadganiamy. A ponieważ Mazury zawsze w tyle za innymi regionami, podbijam kolory.
Łazikuję w poszukiwaniu barw w przyrodzie, niemniej  z marnym rezultatem, co widać na poniższych kadrach. Niemniej znalazłam sposób by wzmocnić kolorystykę mazurskiej wiosny.
Tu jeszcze nie kwitną śliwy, ani mirabelki, ani szafirki, ani kaczeńce, o magnolii - zapomnijmy, bo przemarza ... itp. - za to mam modre morze w sadzie z cebulicy, kręgi i tu, i tam wonnych fiołków,  kwitną zawilce w lesie, mam też i na siedlisku ... kumkają żaby, świergolą ptaki ... wspaniały czas.

Wieczorem padamy z mężem po codziennej orce w ogrodzie, zatem DOBRANOC życzę.

nasze widoki po horyzont - na pierwszym planie, po prawej, uroczysko, centralnie w tle - Czarny Staw

Nareszcie W I O S N A

A na blogu zima straszy :(
Kochani - nie mam usprawiedliwienia,.
Po botkach nadszedł czas na sandały.
Gleba rozmarzła, natura gwałtownie ożyła, pracy w ogrodzie po kokardkę, a wieczorem człek pada.
Kilka zdjęć, że i na Mazurach się dzieje ...

Zaczęło się od przebiśniegów, oczywiście z dwutygodniowym opóźnieniem do reszty kraju.

Poprzez krokusy do przylaszczek.

Krokusy powoli przekwitają, za to przylaszczki królują - różowe najpiękniejsze.

tu jeszcze w powijakach

Ptaki też poczuły wiosnę, świergolą niemożliwie.

Moje uroczysko jeszcze czeka w kolejce na przegląd pozimowy.

Zachwycam się nieustannie bzem koralowym, który tam wyrósł na zmurszałym pniu wierzby, pień zniknął, a obnażone korzenie bzu wiszą prawie w powietrzu.

Pracują owady:

Teraz czekam na cebulice w sadzie. Mąż systematycznie przez zimę przycinał stare drzewa owocowe, w zeszłym roku było pierwsze bardzo radykalne cięcie, w tym sezonie bardziej kosmetyka. Nagie jeszcze korony prezentują się obiecująco.

Zasiałam już groszek pachnący.

Buziaki kochani.

Zimowe botki ;)

Hejka !!

Spieszno mi podzielić się z Wami drobną radością.
Sprawiłam sobie nowe zimowe botki :)

Fajne co?

Z przykrością muszę jednak stwierdzić, że już popłynęły.
Dobrze, że fotka została.

To by było na tyle.
Pa, pa

jolanda

Kraina lodu

Kochani - serdecznie dziękuję za Wasze życzenia noworoczne, ja również życzę Wam wszystkiego, co w życiu najlepsze, radości codziennych, chwil niezapomnianych, serdecznych uścisków przyjaznych dłoni, ciepłych, czułych ramion najbliższych, ich troski i miłości, spełnienia marzeń ... oby ten cały rok 2018 był najwspanialszy.

Na Mazurach zagościła piękna zima, ale podobno nie na długo, dlatego spieszę się, by podzielić się tymi cudami natury. Jest mroźno i marzną łapki od ganiania z aparatem, ale grzechem byłoby nie utrwalić tej krainy lodu. I choć nie ma słońca ani kolorów, to wszechobecna śnieżna biel i absolutna cisza wokół jest balsamem na serce. Po długiej jesieni i właściwie grudniowej wiośnie nareszcie jest zima, powrót na tory rytmu pór roku niesie nadzieję na wiosnę o czasie. Tymczasem jest błogo, spokojnie, nieśpiesznie ... głęboki wdech-wydech, wciągasz w płuca mroźne powietrze i czujesz, że oddychasz, że żyjesz. I te widoki wokół - zima jest taka piękna !!!

łąka kwietna, w tle wierzby nad naszym stawem Yeti

A skoro karnawał to lukrowane specjały:

hortensja w oszronionym lukrze

niezłomna kobea w karnawałowej odsłonie

Natomiast na początku stycznia było tak:

Pozdrawiam serdecznie
jolanda